Ο νόμος δεν προβλέπει κάτι τέτοιο. Το τι προβλέπει είναι ότι σε κάθε πολυκατοικία θα πρέπει να υπάρχει διαχειριστική επιτροπή που είναι υπεύθυνη για την διαχείριση των κοινοχρήστων χώρων. Η επιτροπή τότε μπορεί να προσλάβει Διαχειριστική Εταιρεία για το δύσκολο έργο.

Η εταιρεία μας ακολουθεί τους κανονισμούς βάση της νομοθεσίας περί κοινοχρήστων 6 (Ι) 1993, υπολογίζοντας τις κοινόχρηστες δαπάνες βάση των τετραγωνικών μέτρων της κάθε μονάδας.

Εάν δεν υπάρχει τέτοια συμφωνία, υπάρχει ο νόμος περί κοινοχρήστων 6 (Ι) 1993, του οποίου οι κανονισμοί μπορούν να εφαρμοστούν. Εκεί που υπάρχει γενική συμφωνία και υπάρχει σύγκρουση με τον νόμο, τότε υπερισχύει η νομοθεσία.

Εάν π.χ. υπάρχει μια πολυκατοικία 4 διαμερισμάτων και είναι ασφαλισμένη ολόκληρη, δεν υπάρχει πρόβλημα. Εάν όμως ένας ιδιοκτήτης από τους 4 είτε δεν έχει ασφαλίσει, είτε έχει υπο-ασφαλίσει την μονάδα του, τότε καμία μονάδα (δηλαδή οι υπόλοιπες 3) μπορεί να επανα-ανεγερθεί.

Κάθε μήνα η εταιρεία μας αποστέλλει αναλυτική κατάσταση των κοινοχρήστων εξόδων σε κάθε ιδιοκτήτη η οποία αναφέρει αναλυτικά όλα τα κοινόχρηστα έξοδα που αφορούσαν τον συγκεκριμένο μήνα καθώς επίσης και το υπόλοιπο του ταμείου για τρέχων έξοδα.

Η πληρωμή γίνεται στους τραπεζικούς λογαριασμούς των πελατών μας. Συμβουλεύουμε τους πελάτες μας να δημιουργήσουν παγία εντολή (standing order) μέσω τράπεζας, αφού τα κοινόχρηστα είναι σταθερά, βάση του προϋπολογισμού.

Το σταθερό ποσό υπολογίζεται βάση της μελέτης που γίνεται από την εταιρεία μας στην αρχή της συνεργασίας μας δηλαδή, προϋπολογίζοντας τα έξοδα από την αρχή για το επόμενο έτος. Η διαφορά των πραγματικών εξόδων από τα υπολογισμένα έξοδα είναι το ταμείο που αποθηκεύεται για την κάλυψη των τρέχων εξόδων της πολυκατοικίας. Το σταθερό ποσό είναι μέρος της φιλοσοφίας με την οποία λειτουργά η εταιρεία μας.

Ο τελικός υπεύθυνος είναι πάντα ο αγοραστής/ ιδιοκτήτης.

Τα κοινόχρηστα και η συντήρηση του έργου δεν έχουν σχέση με τον developer/πωλητή. Ο όποιος ιδιοκτήτης δεν συνεισφέρει στις κοινόχρηστες δαπάνες του κτιρίου τιμωρεί και ταλαιπωρεί τον ίδιο του τον εαυτό και τους υπόλοιπους συνιδιοκτήτες, μειώνοντας έτσι την αξία της επένδυσης του.

Σε μια κοινόκτητη οικοδομή όλοι πληρώνουν, ανεξάρτητα με τι χρησιμοποιούν. Με την λογική αυτή το ρετιρέ θα πρέπει να πληρώνει περισσότερα, διότι ο ανελκυστήρας χρησιμοποιείται περισσότερο, το ίδιο με την κεντρική θέρμανση, το ίδιο εάν υπάρχει κοινόχρηστη πισίνα και ο Α την χρησιμοποιεί ενώ ο Β όχι. Άλλωστε, η νομοθεσία δεν προνοεί τη συμμετοχή στα κοινόχρηστα βάση του κάθε ορόφου.

Ανεξάρτητα της χρήσης, κενό ή μη, η αναλογία της χρέωσης θα πρέπει να πληρωθεί αφού το κτίριο θα πρέπει να συντηρείτε. Αυτό ισχύει και σε περίπτωση που υπάρχουν απούλητες μονάδες για τις οποίες την ευθύνη της πληρωμής των κοινοχρήστων την φέρει ο ιδιοκτήτης/developer.

Ο διαχειριστής πρέπει να πληρώνεται διότι είναι και άχαρη δουλειά (ιδιαίτερα οι εισπράξεις) και διότι θα πρέπει να διατηρεί τους λογαριασμούς. ΄Οποιος θέλει να το κάνει δωρεάν είναι, ασφαλώς ευπρόσδεκτος.

Προτεραιότητα εδώ είναι η καλή λειτουργία και η συντήρηση του έργου προς όφελος της δικής σας περιουσίας. Η άρνηση για πληρωμή κοινοχρήστων σε τέτοιες περιπτώσεις, προκαλούν μόνο ζημιά. Το ορθό είναι να ακολουθείτε τη νομική διαδικασία με υπομονή.

Κατά την απόφαση σας να αγοράσετε ένα διαμέρισμα θα πρέπει να είστε σίγουροι ότι οποιεσδήποτε οφειλές των κοινοχρήστων έχουν διευθετηθεί πριν την μεταβίβαση στο όνομα σας. Εισήγηση μας να απαιτείτε επιβεβαίωση εξόφλησης κοινοχρήστων μέχρι τη μέρα μεταβίβασης. Κατά δεύτερον, θα πρέπει να ενημερωθείτε για τους κανονισμούς της πολυκατοικίας.

Όχι, όταν το αγόραζες το διαμέρισμα έπρεπε να είχες ερωτήσει για τέτοιο ενδεχόμενο. Εν πάση περιπτώσει μια και το διαμέρισμα είναι κάποιας ηλικίας, αναμένουμε ότι το έχετε αγοράσει σε χαμηλότερη τιμή αγοράς.

Δες τι αναφέρει η Γενική Συμφωνία. Εάν δεν επιτρέπονται ζώα, τότε είσαι σε άδικο, διότι έχεις παραβιάσει την Γενική Συμφωνία. Εάν όμως η Γενική Συμφωνία δεν αναφέρεται επί τούτου, τότε έχεις το δικαίωμα να διατηρείς τον σκύλο σου (όπως προνοεί η νομοθεσία) νοουμένου, ασφαλώς, ότι δεν προκαλεί οχληρία-φόβο στους υπόλοιπους (για το oποίο υπάρχει άλλη νομοθεσία για οχληρία κλπ).

Γενικά αποδεκτή τακτική είναι εκείνος που στην μονάδα του έχει πρόβλημα, ανεξάρτητα εάν άλλος είναι ο φταίχτης. Είναι η μόνη λύση, διαφορετικά είναι πολύ πιο δύσκολο να εξευρεθεί ο υπαίτιος π.χ. αποχωρητήριο όπου ο Α έριξε μέσα διάφορα και έχει μπλοκαριστεί η αποχέτευση του Β – ο Β πληρώνει, δυστυχώς. Φυσικά θα πρέπει ο κάθε ιδιοκτήτης να μεριμνά για άμεση επιδιόρθωση βλαβών στα διαμερίσματα τους που επηρεάζουν άλλες μονάδες. Το θέμα αυτό θα μπορεί να πραγματεύεται και στο καταστατικό πολυκατοικίας, εφόσον υπάρχει.